انواع غذاخوری در فرهنگ ایرانی
نویسنده : روابط عمومی
رستوران ها از دیدگاه نوع مشتریان، قیمت خوراک‌ها و کیفیت خدمات قابل ارائه، اغلب به دو دسته تقسیم می‌شوند، دستهٔ اول، غذاخوری‌های بی‌تکلف و با قیمت ارزانترهستند که بیشتر مشتریان آنها از ساکنین همان محل هستند یا در همان محدوده کار می‌کنند. در این‌گونه غذاخوری‌ها، میهمانان بیشتر با لباس‌های معمولی و غیررسمی در غذاخوری حاضر می‌شوند. دستهٔ دوم غذاخوری‌های گران‌قیمت هستند. در این‌گونه غذاخوری‌ها، بهای خوراک‌ها و خدمات بالاست و بسته به عرف و فرهنگ جوامع گوناگون، میهمانان با پوشاک رسمی یا نیمه‌رسمی حضور می‌یابند.
انواع غذاخوری در ایران:
سفره خانه:سفره خانه یا رستوران سنتی دسته ای از رستوران با محیط و معماری سنتی ایرانی است که در آن خوراکهای سنتی ایرانی طبخ و ارائه می‌شود.
طباخی:طباخی (در اصطلاح عامیانه: کله‌پزی) گونه‌ای از غذاخوری سنتی ایرانی است که در آن غذاهای سنگین و پرحجم مانند کله‌پاچه، خوراک مغز، خوراک زبان و … ارائه می‌شود.
دیزی سرا:مکانی است که به صورت تخصصی و حرفه‌ای به عرضه و توزیع نوعی خوراک سنتی ایرانی به نام دیزی(آبگوشت) می‌پردازد. و معمولاً در ظروف های سفالی و لعابدار پخته و سرو می‌شود که به دیزی سنگی مشهور است آبگوشت (شوربا یا دیزی یا پیتی) یکی از غذاهای اصیل ایرانی است.
چایخانه:از مکان‌هایی است که عموماً به عرضه ی چای و دمنوش‌های ایرانی و گاه شرقی در غالبی خاص یا سنتی مانند استکان کمر باریک و رسوم خاص ارائه می‌دهد.امروزه با گسترش کافه و کافی شاپ‌ها این مکان‌ها از رونق افتاده است.
چلوکبابی:چلوکبابی محل طبخ و صرف انواع چلوکباب و خورش‌های ایرانی یا جگر و دل و قلوه گوسفندی است.
