تاریخچه همبرگر

هَمبـِرگِر گونه‌ای ساندویچ است که شامل یک برگ گوشت چرخ‌کرده‌است که در میان یک نان گردِ میان بریده قرار می‌گیرد. بیشتر گوشت گاو است و ممکن است به صورت کبابی درست شود یا سرخ شود. میان گوشت و نان همبرگر معمولاً کاهو، سس گوجه فرنگی یا سس مایونز، خردل، پیاز و دیگر مخلفات هم قرار داده می‌شود. همبرگر را معمولاً در بشقاب در کنار سیب زمینی سرخ کرده سرو می‌کنند.

گوشت همبرگر تقریباً در تمام کشورها با همین نام نامیده می‌شود بجز در انگلستان و عربستان سعودی که به آن بیف برگر می‌گویند.

اگر لایه‌ای از پنیر پرورده (ورقه‌ای) بر روی گوشت همبرگر گذارده شود به اینگونه همبرگر، چیزبرگر گفته می‌شود.

تاریخچه:

همبرگر (که معمولا “برگر” نامیده می شود) احتمالا برای اولین بار در قرن نوزدهم یا اوایل قرن بیستم ظاهر شد. همبرگر درواقع حاصل خواسته های جوامعی است که به سرعت درحال صنعتی شدن هستند و با ظهور طبقه متوسط و تقاضا برای تولید مواد مقرون به صرفه ، کم کم همبرگر به عنوان غذایی برای مصرف بیرون از خانه جای خودش را در سبد غذایی مردم باز کرد.هم اکنون همبرگر را به عنوان یک غذای بین المللی میشناسند و از لحاظ محبوبیت چیزی از سوشی های ژاپنی یا پاستا های ایتالیایی کم ندارد.

به گفته کانزاس، کنسرسیوم Rososa DeLauro، همبرگر، گوشتی بین دو تکه نان، برای اولین بار در سال 1900 توسط لویی لاسن، مهاجر دانمارکی، مالک لویی ناهار در نیوهیون، ایجاد شد. ادعاهایی ازرقبای دیگری نظیرچارلی نگرین، فرانک و چارلز منچس، اسکار وبر بیلبی و فلچر دیویس وجود دارد.اما قلعه سفید، منشاء  همبرگررا به هامبورگ، آلمان و با اختراع آن توسط اتو کوئست می شناسد. با این حال، آن را در نمایشگاه جهانی سنت لوئیس 1904 به دست آورد

همبرگرها معمولا جزو منوی اصلی رستوران و فست فود ها هستند. همبرگرها امروزه به تولید انبوه رسیدند و  در کارخانه های بزرگ غذای سریع تولید می شوند و برای تحویل به سایت های پخش غذایی، منجمد می شوند. این همبرگرهای نازک و ضخیم یکنواخت هستند که از همبرگر سنتی آمریکایی الگو گرفته شده اند اما  همبرگرهایی که به صورت دست ساز در خانه ها و رستوران های معمولی است معمولا  ضخیم تر و تازه تر است. بسیاری از همبرگرهای آمریکایی گرد هستند، اما برخی از فست فودها، مانند وندی، همبرگرهای مربعی را به فروش می رسانند.